Οι γυναίκες ενεργούν και αφήνουν με έντονο τρόπο τα αποτελέσματα της παρουσίας τους στον κόσμο, έστω και έμμεσα .Σ έναν κόσμο άδικο προς αυτές ,ακόμη και σήμερα που καλύπτεται κάτω από το πέπλο της δήθεν ισότητας των δυο φύλων, οι γυναίκες δίνουν ένα δυναμικό παρόν. Βασικός γνώμονας του προσανατολισμού μας σε δεκαπέντε από τις 18 σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη υπήρξε η ξεχωριστή δύναμη και η ένταση των γυναικείων χαρακτήρων που αποτυπώνονται ενίοτε και στον τίτλο της τραγωδίας. Η προσωπικότητα των ηρωίδων ,οι συσχετισμοί τους με άλλα πρόσωπα(κυρίως άνδρες), η συμπεριφορά τους ,οι σκέψεις τους ,ο τρόπος παρουσίασης τους από τον Ευριπίδη ,οι υποβόσκουσες και υποφώσκουσες αντιλήψεις μιας ανδροκρατούμενης εποχής που δονείται από τις νέες σοφιστικές προτάσεις, εξετάζονται σ αυτή την εργασία.
Ο υποτιθέμενος “μισογυνισμός” του Ευριπίδη – ο οποίος και σήμερα εμφωλεύει σε παραδόσεις και στερεότυπα και ακόμη χειρότερα στις αντιλήψεις των ανθρώπων ανεξαρτήτως πολιτισμικού υπόβαθρου, εθνικότητας ή θρησκείας έχει πολλαπλές μορφές έκφρασης και πραγμάτωσης . Το μαρτυρούν εξάλλου οι αδίστακτοι αριθμοί των στατιστικών . Και αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την άρση κάποιων διακρίσεων , η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων εμφιλοχωρεί στο προσπαθές, αλλά συμπαθές γένος των ανθρώπων. Το εύκολο είναι γινόμαστε τιμητές με τα δικά μας κριτήρια , το δύσκολο να κατανοήσουμε μια εποχή που δομείται πάνω σε άλλες αξίες .
Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των αρχαίων κειμένων ίσως μας άνοιγε καινούριες προοπτικές.