Εμπνευσμένο από την βάναυση, ερωτική και καταδικασμένη σχέση της Μαρίας Πολυδούρη με τον Κώστα Καρυωτάκη. Σε μια εξομολογητική έκφραση στο παρόν διήγημα, οι δυο ψυχές ξανά συναντιούνται στο τώρα, με τον ίδιο ακριβώς έρωτα. Με την ίδια έκσταση και πάθος. Μα ένα πάθος που έρχεται να επαναληφθεί και σε αυτήν την ζωή, σαν θυσία. Σαν θάνατος που έρχεται πάλι να επαναληφθεί. Μια αιώνια κατάρα που και στη δεύτερη ζωή έχει το ίδιο τίμημα…