Το πόνημα τούτο της Μαρίας Σεφέρου είναι μια σύντομη, εμπεριστατωμένη, απροκατάληπτη και αδογμάτιστη θεματική ανάλυση της Βίβλου, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, που επιχειρεί να ξεχωρίσει το “σίτο” από τα “άχυρα”, το ιερό από το βέβηλο, το πνευματικά ωφέλιμο από το βλαβερό, την αλήθεια από το ψέμα, το “ψαχνό” από τα “κόκαλα”, το θεόπνευστο από την ανθρώπινη προκατάληψη και δεισιδαιμονία.
Η αβίαστη μελέτη της “Αγίας Γραφής” αποδεικνύει ότι δεν είναι “αγία” στο σύνολό της, ότι εμπεριέχει εδάφια σατανικής έμπνευσης και ότι θεμελιώδη χριστιανικά δόγματα είναι αυθαίρετα και δεν τεκμηριώνονται από τη Βίβλο, που υποτίθεται πως είναι το θεμέλιο του Χριστιανισμού.