Ο σύγχρονος –αυτονομημένος πλέον από τη θρησκεία– Ευρωπαίος, που τόσο φαίνεται να αποστρέφεται το θρησκευτικό του παρελθόν, ώστε από πολλούς να ονομάζεται «μεταχριστιανικός», δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό αν ονομαστεί γνήσιο παιδί της σχολαστικής θεολογίας, καθώς η αυτονόμησή του από τη θρησκευτική του πίστη δεν σήμανε και διαφοροποίηση του τρόπου σκέψης του.
Η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός και τα άλλα μικρότερης έντασης πνευματικά κινήματα της δυτικής Ευρώπης, αναπτύχθηκαν πάνω στη σχολαστική οπτική. Έτσι σήμερα σε κάθε δομή του δημόσιου και ιδιωτικού βίου βρίσκει κανείς τις θεολογικές προϋποθέσεις του Σχολαστικισμού, κύρια χαρακτηριστικά του οποίου είναι η Νοησιαρχία και η Διαρχία.